سابقه و هدف پوسیدگی دندان دلیل اصلی بیماری های پالپ و پری اپیکال بوده و هنگامی که پالپ دندان را درگیر کند، چاره ای جز تخلیه پالپ جهت حفظ دندان نیست. ظهور روش های جدید درمان های رژنراتیو، بازسازی پالپ و عاج دندان را امکان پذیر کرده است. از آنجا که تاکنون انجام درمان های رژنراتیو به دندان های نابالغ محدود بوده است، این مطالعه با هدف بازسازی بافت پالپ بالغ با استفاده از پیوند سلول های بنیادی پالپ دندان به همراه ماتریکس پلاسمای غنی از پلاکت (PRP =Platelet-Rich Plasma) در خرگوش انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی مداخله ای بر روی یک دندان انسیزور بالا در یک خرگوش نر بالغ آلبینو 1 ساله 2 کیلوگرمی به صورت پایلوت انجام شد. پس از پاکسازی کامل بافت پالپ از ریشه و تاج و شستشو دادن کانال ریشه دندان، فایل30 جهت ایجاد خونریزی از اپکس رد شد. سپس سلول های بنیادی پالپ دندان به همراه PRP به داخل کانال تزریق و تاج با گلاس آینومر سیل شد. بعد از 14 روز، از دندان رادیوگرافی تهیه، دندان کشیده شده با هماتوکسیلین-ایوزین رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری بررسی شد. یافته ها: در بررسی هیستولوژیک، در دیواره داخلی کانال ریشه سلول های ادنتوبلاست زنده، ضخامت اندکی از دنتین توبولار (حدود 1 میلی متر) و ساختارهای شبه عروقی ریز در حال تشکیل مشاهده شدند. همچنین کل فضای کانال ریشه با تعداد اندک و پراکنده از سلول های التهابی و بافت زنده شبه پالپ پر شده بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، مشاهده ساختارهای شبه عروقی حاکی از پتانسیل رژنراتیو DPSC بوده و دریچه ای را برای مطالعات با نمونه های بیشتر جهت بازسازی موثر پالپ دندانی می گشاید.

هدف: جدا کردن سلول های بنیادی از پالپ دندان های شیری در حال ریزشمواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از دندان های ثنایای شیری کودکان سالم 9ـ 6 ساله که به صورت طبیعی در حال ریزش بودند استفاده شد. دندان های ریخته بلافاصله در محلول نرمال سالین استریل حاوی آنتی بیوتیک قرار گرفته و در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. پالپ دندان در شرایط کاملا استریل خارج و پس از لیز بافت با محلول 4 میلی گرم بر میلی لیتر کلاژناز تایپ I، سلول ها در محیط a-ME کشت داده شدند و با روش فلوسایتومتری بیان آنتی ژن های مختلف سطح سلولی در این سلول ها ارزیابی و تست آلکالین فسفاتاز نیز برای سلول ها انجام شد. در نهایت سلول ها به سلول های چربی و استخوانی تمایز داده شدند و این تمایز به کمک تکنیک RT-PCR ارزیابی و تایید شد.یافته ها: باقی مانده پالپ دندان های شیری در حال ریزش حاوی جمعیتی ازسلول های شبه فیبروبلاست بودند. سلول های بنیادی به دست آمده از دندان های شیری در حال ریزش (Stem Cells from Human Exfoliated Deciduous Teeth: SHED)  با درجه بالایی نسبت به مارکرهای  CD166, CD90, CD106و CD146 واکنش مثبت نشان دادند و نسبت به مارکرهای  CD34, CD31و CD35 که از مارکرهای سلول های  هموتوپوئتیک است پاسخ منفی داشتند. سرعت تکثیر سلول های بنیادی به دست آمده بالا بود و این سلول ها قادر به تمایز به سلول های استئوسیت و ادیپوسیت بودند. علاوه بر این، فعالیت آلکالین فسفاتازی در این سلول ها دیده شد.نتیجه گیری: دندان های شیری می توانند به عنوان یک منبع قابل دسترسی بی نظیر و بدون مشکلات اخلاقی جهت تحقیقات کاربردی مرتبط با سلول های بنیادی و مهندسی بافت باشند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: در این پژوهش طراحی و ساخت داربست های نانوکامپوزیتی تقویت شده با گرافن به منظور القای تمایز عصبی در سلول های بنیادی پالپ دندان مورد توجه قرار گرفت. مواد و روش ها: ابتدا داربست های کامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ نانوگرافن با درصدهای وزنی 1، 3 و 5 درصد گرافن توسط روش ریخته گری حلال ساخته شدند. در ادامه میزان آبدوستی و هدایت الکتریکی نانوکامپوزیت ها اندازه گیری شد. با استفاده از نتایج آزمون های فیزیکی ذکر شده، داربست مناسب با درصد بهینه نانوگرافن انتخاب شد و مورفولوژی، فعالیت متابولیکی و پتانسیل تمایز عصبی سلول های بنیادی پالپ دندان روی آن به ترتیب توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، آزمون MTS و رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج آزمون هدایت سنجی نشان داد که با افزودن گرافن به پلی کاپرولاکتون، هدایت الکتریکی کامپوزیت به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. همچنین افزودن 5 درصد وزنی نانوگرافن به پلیمر منجر به کاهش زاویه تماس از 86/2± 89/99 به 36/3± 03/64 درجه می شود. در نهایت تصاویر میکروسکوپ SEM و رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت با نشانگر MAP2 نشان دادند که سلول ها روی سطح داربست بهینه به سلول های شبه عصبی تمایز یافته اند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که داربست نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ 5 درصد گرافن از پتانسیل مناسبی جهت القای تمایز عصبی و کاربرد در مهندسی بافت عصب برخوردار است.

سابقه و هدف: مایع مغزی- نخاعی (CSF) دارای طیف وسیعی از مولکول های ضروری در فرآیند نوروژنزیس است. سلول های بنیادی پالپ دندان انسانی (hDPSCs) که از سلول های ستیغ عصبی مشتق شده اند، می توانند در حضور فاکتورهای نوروتروفیک مناسب به سلول های گلیال و نورون تمایز یابند. هدف از این مطالعه القای تمایز hDPSCs به سلول های نوروگلیال با استفاده از اسید رتینوئیک و CSF است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، hDPSCs از دندان مولار سوم انسانی به روش مکانیکی- آنزیمی جدا و کشت داده شدند. 105×2 سلول به هر یک از چاهک های پلیت 6 خانه ای منتقل و با اسیدرتینوئیک (گروه 1، گروه RA) و CSF (گروه 2، گروه CSF) به مدت 8 روز القا شدند. هم چنین به مدت 4 روز توسط اسید رتینوئیک و 4 روز توسط CSF (گروه 3، گروه RC) تیمار شدند. ایمنوسیتوشیمی Nestin، bIII-tubulin و GFAP جهت ارزیابی استفاده شدند. طول آکسون سلول ها به روش نیترات نقره بررسی و اجسام نیسل با کریزل ویوله رنگ آمیزی شد. محاسبات آماری توسط نرم افزار SPSS 16 و با آزمون های آماری One-way ANOVA و Chi Square انجام گرفت.یافته ها: مورفولوژی سلول های تمایز یافته به طور مشخص در گروه های تمایزی بعد از روز 5-3 تغییر یافت. نتایج ایمنوسیتوشیمی نشان داد که Nestin در همه گروه ها بیان شد. هم چنین بیش ترین درصد سلول های بیان کننده Nestin و bIII-tubulin به ترتیب در مراحل پیش القایی و القایی مشاهده شدند. اجسام نیسل به صورت ذرات توپر بنفش رنگ در سیتوپلاسم سلول های تمایز یافته شناسایی شدند.استنتاج: یافته ها نشان می دهد که می توان از اسید رتینوئیک به عنوان پیش القاگر و CSF به عنوان القاگر جهت تمایز در شرایط آزمایشگاهی hDPSCs به سلول های نوروگلیال استفاده کرد.

زمینه و هدف: پالپ دندان منبعی غنی از سلول های بنیادی مزانشیمی می باشد که سلول های بنیادی پالپ دندانی نامیده می شوند (DPSCs). در صورت خروج کامل دندان از حفره آلوئول و شکستگی دندان، DPSCs نقش برجسته ای در بازسازی بافت آسیب دیده دارند. این مطالعه به بررسی اثر شیر سویا و شیر گاو بر بقا DPSCs در مقایسه با محیط بافری هنکز (HBSS) پرداخته است.مواد و روش ها: DPSCs از 16دندان های پیشین خرگوش جدا گردید. DPSCs پاساژ سوم در پلیت های 24 چاهکی کشت داده شده و پس از 3 روز شیر سویا، شیر گاو، HBSS (کنترل مثبت) و آب مقطر (کنترل منفی) جایگزین محیط کشت گردید. قابلیت زنده ماندن سلول ها پس از 45 و 90 دقیقه و 3 و 6 ساعت بررسی شد. ماهیت مزانشیمی سلول ها به وسیله RT-PCR بررسی گردید. زنده ماندن سلول ها طی رنگ آمیزی با تریپان بلو مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی پایداری سیتوژنیک سلول ها، آنالیز کاریوتیپ انجام شد.نتایج: میزان بقای DPSCs در تمام محیط ها در تمام زمان ها به طور معنی داری نسبت به محیط کنترل منفی بیشتر بوده است. بعد از گذشت 6 ساعت، میزان بقای DPSCs در شیر سویا، شیرگاو و HBSS به ترتیب 0.00±100.00، 0.00±100.00 و 5.70±74.74 بوده است. بعد از گذشت 6 ساعت، در هر دو محیط شیر سویا و شیر گاو در مقایسه با HBSS، درصد بیشتری از سلول ها زنده ماندند.نتیجه گیری: شیر سویا همانند شیر گاو به عنوان یک محیط نگهدارنده برای دندان های کشیده یا شکسته شده پیشنهاد می گردد و قادر است بقا DPSCs را تا مدت طولانی حفظ کند.

مقدمه: سلولهای بنیادی پالپ دندان، ازدسته سلولهای چند توان با قدرت تمایز به انواع سلولها از جمله استیوسیت ها، کندروسیت ها و آدیپوسیت ها می باشند. این سلولها تا حدی در مطالعات پره کلینیکی مربوط به مهندسی بافت مطالعه شده اند. ایمپلنت در جا تشکیل شونده حاوی دگزامتازون، قابلیت آزادسازی داروی به دام افتاده در بسترش را در محیط آبی، به صورت آهسته و طی مدت زمان طولانی از چند روز تا چند هفته دارد. هدف اصلی این مطالعه بررسی قابلیت و توانایی سلولهای پالپ دندان در حضور ایمپلنت درجا تشکیل شونده دگزامتازون به بافت استخوانی به عنوان یک منبع سلولهای مزانشیمال دندانی بود. مواد و روش ها: سلولهای بنیادی پالپ دندان از دندان مولار سوم استخراج شدند. برای بررسی تمایز به استیوبلاست ها، بتا گلیسرول فسفات، آسکوربیک اسید و ایمپلنت درجا تشکیل شونده دگزامتازون به محیط کشت سلولها اضافه شد و پروسه تمایز توسط رنگ آمیزی Alizarin Red S، اندازه گیری فعالیت آلکالن فسفاتاز و تکنیک وسترن بلات تایید گردید. یافته ها: نتایج رنگ آمیزی Alizarin Red S، نشان داد که در هر دو گروه، استاندارد حاوی دگزامتازون تنها در محیط کشت و ایمپلنت درجا تشکیل شونده دگزامتازون، مینرالیزه شدن در ماتریکس خارج سلولی تحریک شده و فعالیت آلکالن فسفاتاز در این دو گروه نسبت به گروه کنترل که دگزامتازون نداشت افزایش یافته بود. نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که ایمپلنت درجا تشکیل شونده دگزامتازون قادر است پروسه تمایز در سلولهای پالپ دندان به استیوبلاست ها را افزایش دهد.